Όλοι οι ιδιοκτήτες σκύλων το έχουν ζήσει: είστε έξω και κάνετε μια ωραία βόλτα όταν ο σκύλος σας ξεκινάει να μυρίζει νευρικά τριγύρω, κάνει μερικούς κύκλους και κάθεται για να κάνει τη “δουλειά” του.

Αλλά αντί να συγκεντρωθεί σε αυτό που κάνει, σας κοιτάει βαθιά μέσα στα μάτια. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί το κάνει αυτό;
Το 2009. οι επιστήμονες διεξήγαγαν μία μελέτη πάνω στην οπτική επαφή ανάμεσα σε ένα σκύλο και έναν άνθρωπο. Είδαν πως το αμοιβαίο κοίταγμα παράγει μία παρόμοια φυσιολογική αντίδραση όπως στη μητέρα και τα παιδιά της.
Από την άλλη, αυτό σημαίνει πως ο σκύλος σας σας βλέπει σαν γονιό, αν και συχνά βλέπουμε τα σκυλιά μας σαν κομμάτι της οικογενείας.

Αλλά υπάρχουν και άλλες πιθανές αιτίες. Τα περισσότερα σκυλιά επιβραβεύονταν σαν κουτάβια όταν έκαναν τη “δουλειά” τους έξω. Όταν όμως το έμαθαν, τελικά οι επιβραβεύσεις σταμάτησαν, αν και στην ελπίδα για ανταμοιβή, σας κοιτάζουν επίμονα με αυτά τα τεράστια μάτια.

Θα μπορούσε να σημαίνει επίσης ότι ψάχνει για επιβεβαίωση.

Άλλη πιθανή αιτία είναι ότι το ένστικτό του του λέει να κοιτάξει τριγύρω, γιατί εκείνη τη στιγμή είναι αρκετά ευάλωτος, έτσι ώστε να είναι σε θέση να προλάβει μία πιθανή επίθεση.

Ή ίσως είμαστε εμείς που κοιτάμε και το σκυλί μας ανταποκρίνεται – ο τριχωτός σας φίλος πιθανότατα να ήθελε λίγο ησυχία.

Πάντως όποια και να είναι πραγματικά η αιτία γι’αυτό, ένα είναι σίγουρο: ο σκύλος σας σας εμπιστεύεται και σας αποδέχεται σαν αρχηγό του. Γι’αυτή και μόνο την εμπιστοσύνη, αξίζει την καθημερινή φροντίδα σας.

Σύμφωνα με τον οργανισμό ASPCA, περίπου 7,6 εκατομμύρια ζώα συντροφιάς καταλήγουν σε καταφύγια κάθε χρόνο στην Αμερική.

Στην Ταϊλάνδη, υπολογίζεται ότι στην πόλη της Μπανγκόκ ΜΟΝΟ, κυκλοφορούν πάνω από 120.000 αδέσποτα.

Φανταστείτε τον αριθμό αυτών των πλασμάτων που περιφέρονται προσπαθώντας να επβιώσουν, σε μία ολόκληρη χώρα... Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο αυτό.

Είναι και ο απάνθρωπος και βάρβαρος τρόπος που το «πολιτισμένο» είδος μας φέρεται σε αυτά τα πλάσματα. Δείτε την παρακάτω ιστορία και θα καταλάβετε τι εννοούμε... Αυτή είναι η Lily. Γεννήθηκε στη νότιο Αφρική και την εγκατέλειψαν για να επιβιώσει μόνη της.

Πολλοί κάτοικοι της Cape Town αναφέρουν ότι την είχαν δει να τριγυρίζει στους δρόμους ψάχνοντας στα σκουπίδια για αποφάγια, ίσα-ίσα για να μείνει ζωντανή. Ήταν πολύ ήσυχη και δεν ενοχλούσε ποτέ κανέναν, παρόλα αυτά υπήρχαν και κάποιοι «άνθρωποι» που θεωρούσαν την παρουσία της ενοχλητική...

Ένας από αυτούς λοιπόν, συγκεκριμένα ο Manono Makhaphela – διευθυντής του σχολείου Luhlaza Secondary School Khayelitsha – διέταξε δύο επιστάτες να ξεφορτωθούν τη σκυλίτσα θάβοντάς την ζωντανή!

Ευτυχώς η καθαρίστρια του σχολείου είδε το περιστατικό και αμέσως κάλεσε την κλινική International Fund for Animal Welfare’s Mdzananda Animal Clinic. Όταν έφτασαν, η Lily βρισκόταν μισοθαμμένη στο πάτο του λάκκου... Βρισκόταν εκεί 20 ολόκληρα λεπτά...

Ο δρόμος προς την ανάρρωση ήταν μακρύς, η ιστορία της όμως έκανε το γύρο της χώρας, αποκαλύπτοντας ότι η περιοχή έχει ανάγκη από περισσότερα κέντρα διάσωσης και φροντίδας ζώων.

Η IFAW ζήτησε κομμάτια υφάσματος από δωρητές απ” όλο τον κόσμο, προσκαλώντας τους να γράψουν ένα μήνυμα για τη Lily πάνω σε αυτά, τα οποία στη συνέχεια έραψαν μεταξύ τους για να της φτιάξουν μια ζεστή κουβερτούλα.

Ήταν πραγματικά συγκινητικό το πόσοι άνθρωποι ανταποκρίθηκαν και πόσο όμορφα ήταν τα μηνύματά τους. Ένιωθαν πως έπρεπε να κάνουν κάτι και στο τέλος καταλήξαμε με πάνω από 3.000 κομμάτια υφάσματος από τους υποστηρικτές μας.

Λίγο καιρό αργότερα, η Lily υιοθετήθηκε από έναν δημοσιογράφο που καλύπτει θέματα για τα δικαιώματα των ζώων. Και πλέον έχει το σπιτικό και τη ζωή που της αξίζει...

Όσο για τους θύτες της, τους επιβλήθηκαν και χρηματικά πρόστιμα και τους ανάγκασαν να ξεκινήσουν στο σχολείο ένα πρόγραμμα επιμόρφωσης όσον αφορά τα ζώα.

Ελπίζουμε ότι κατ” αυτόν τον τρόπο οι επόμενες γενιές θα ευαισθητοποιηθούν ως προς την υιοθεσία αδέσποτων ζώων και επιτέλους θα κλείσει αυτός ο φαύλος κύκλος της κακοποίησης. Ας μην ξεχνάμε ότι τα περισσότερα αδέσποτα (αν όχι όλα) είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης σκληρότητας που τα εγκαταλείπουν όταν τα βαριούνται ή δε μπορούν να τα φροντίσουν.

Τα ζώα ζούνε ήδη στο φυσικό τους περιβάλλον! Εμείς το τσιμεντώσαμε και αρχίσαμε να το αποκαλούμε σπίτι μας. Εμείς είμαστε οι «ξένοι»!